นักวิทยาศาสตร์ติดตามว่าสัตว์อยู่ในตะกอนมลพิษมานานกว่าหนึ่งปีอย่างไร แม้จะมีความกังวลเพิ่มขึ้นเกี่ยวกับเศษพลาสติกเล็กๆ ที่เติมลงในแหล่งน้ำของโลก แต่ผลกระทบด้านสิ่งแวดล้อมในระยะยาวของเศษขยะนั้นยังคงไม่ชัดเจน ขณะนี้ การทดลองในชุมชนตะกอนน้ำจืดที่สัมผัสกับไมโครพลาสติกเป็นเวลานานกว่าหนึ่งปีช่วยชี้แจงว่ามลพิษนี้อาจเป็นอันตรายได้อย่างไร
นักวิจัยได้ฝังถาดตะกอนที่เกลื่อนไปด้วยอนุภาคโพลีสไตรีนในปริมาณที่แตกต่างกัน
ตั้งแต่ 0 ถึง 5 เปอร์เซ็นต์พลาสติก — ที่ด้านล่างของคลองกลางแจ้งที่มีแมลง หอยทาก และสัตว์อื่น ๆ ตั้งรกรากอยู่ในโคลน หลังจากผ่านไป 15 เดือนพบสิ่งมีชีวิตน้อยกว่าที่อาศัยอยู่ในถาดที่มีพอลิสไตรีน 5% เมื่อเทียบกับถาดที่มีพลาสติกน้อยกว่า ส่วนใหญ่เป็นเพราะหนอน Naididae น้อยกว่าอาศัยอยู่ในโคลนที่มีมลพิษมากที่สุด
ถาดที่มีไมโครพลาสติก 0 ถึง 0.5 เปอร์เซ็นต์มีค่าเฉลี่ยระหว่างประมาณ 500 ถึง 800 ตัวหนอนต่อถาด ในขณะที่โคลนที่มีพลาสติก 5 เปอร์เซ็นต์มีค่าเฉลี่ยน้อยกว่า 300 นักวิจัยรายงานในวันที่ 31 มกราคมในScience Advances
การลดลงของเวิร์ม Naididae แสดงให้เห็นว่ามลภาวะไมโคร พลาสติกอย่างรุนแรง สามารถทำให้ระบบนิเวศน้ำจืดหลุดพ้นจากการถูกโจมตี ( SN: 4/5/18 ) หนอนในตระกูลนี้ทำหน้าที่เป็นเหยื่อของสัตว์น้ำจืดชนิดอื่นๆ และมีบทบาทสำคัญในวัฏจักรคาร์บอนโดยการย่อยสลายอินทรียวัตถุ
“มันเป็นงานที่สำคัญจริงๆ” Richard Thompson ผู้ศึกษาผลกระทบต่อสิ่งแวดล้อมของมลภาวะพลาสติกที่มหาวิทยาลัย Plymouth ประเทศอังกฤษ แต่ไม่ได้มีส่วนร่วมในการศึกษากล่าว “ความเข้าใจส่วนใหญ่ของเราเกี่ยวกับผลกระทบของพลาสติกชิ้นเล็กๆ มาจากการศึกษาในห้องปฏิบัติการ” เป็นเวลาหลายสัปดาห์ การทดลองใหม่นี้เข้าใกล้การประเมินผลกระทบระยะยาวในโลกแห่งความเป็นจริงของไมโครพลาสติกมากขึ้น เขากล่าว
Bart Koelmans ผู้ร่วมวิจัยด้านการศึกษาวิจัยด้านนิเวศวิทยาทางน้ำที่ Wageningen University & Research ในเนเธอร์แลนด์กล่าวว่าความเข้มข้นของพลาสติก 5 เปอร์เซ็นต์ที่นักวิจัยเห็นว่าการลดลงของประชากรหนอน Naididae นั้นเป็นมลพิษมากกว่าปกติที่พบในตะกอนน้ำจืด
ตัวอย่างเช่น โคลนจากแม่น้ำไรน์ในยุโรปแสดงพลาสติกได้ถึง 0.1 เปอร์เซ็นต์
Koelmans กล่าวว่า “มีความเป็นไปได้ที่จะมีสถานที่ที่ความเข้มข้น … สูงขึ้นเล็กน้อย” และ “ความเข้มข้นของวันนี้ไม่ใช่ความเข้มข้นของอนาคต”
ยิ่งไปกว่านั้น การที่นักวิจัยไม่ได้สังเกตเห็นผลกระทบที่มีนัยสำคัญต่อชุมชนน้ำจืดเหล่านี้ด้วยความเข้มข้นของพลาสติกที่ต่ำกว่า “ไม่ได้หมายความว่าไม่มีผลกระทบ” Ana Luísa Patrício Silva นักนิเวศวิทยาด้านพิษวิทยาจากมหาวิทยาลัย Aveiro ในโปรตุเกสกล่าว มีส่วนร่วมในการทำงาน
การสำรวจสำมะโนประชากรของสิ่งมีชีวิตที่อาศัยอยู่ในโคลนที่มีมลพิษในปริมาณหนึ่งไม่ได้ตัดทอนความเป็นไปได้ที่ไมโครพลาสติกจะบั่นทอนความสามารถในการทำงานของสิ่งมีชีวิตตามปกติ เธอกล่าว
“ฉันได้กลิ่นส้ม แต่ฉันบอกคุณไม่ได้ว่าอะไรที่ทำให้มันเป็นส้ม” ดไวค์กล่าว ดังนั้นสำหรับองค์ประกอบระดับโมเลกุลของลมหายใจของคุณ การเปลี่ยนแปลงเกิดขึ้น แต่สูตรที่แม่นยำสำหรับ “ลมหายใจมะเร็ง” หรือ “โรคลมพิษในไต” ยังคงดำเนินการอยู่ (ซึ่งเป็นหนึ่งในข้อจำกัดของสายงานที่คล้ายคลึงกัน Dweik กล่าวว่า: การฝึกสุนัขเพื่อตรวจหาโรคในลมหายใจของบุคคล จมูกของสุนัขอาจสามารถดมกลิ่นมะเร็งได้ แต่นักวิทยาศาสตร์ก็ยังไม่สามารถพูดได้ว่า สุนัขมีกลิ่น ซึ่งอาจจำกัดอนาคตของการตรวจจับสุนัข)
เพื่อกำหนดลายเซ็นละอองของโรคได้ดีขึ้น นักวิจัยกำลังถอยออกมาและตรวจสอบการเปลี่ยนแปลงของลมหายใจ ไม่เพียงแต่จากคนสู่คนเท่านั้น แต่ยังรวมถึงบุคคลเดียวกันเมื่อเวลาผ่านไป ในเดือนเมษายน นักวิทยาศาสตร์จากซูริกรายงานในPLOS ONEเกี่ยวกับการวิเคราะห์ตัวอย่างลมหายใจจากอาสาสมัคร 11 คนในระยะเวลา 9 วัน นักวิจัยพบว่าแม้ว่าลมหายใจของบุคคลจะเปลี่ยนไปเล็กน้อยขึ้นอยู่กับเวลาและวันที่เก็บตัวอย่างโดยใช้เทคโนโลยีที่แยกสารเคมีตามมวล แต่อาสาสมัครแต่ละคนมี “ลมหายใจ” หรือองค์ประกอบทางเคมีที่ไม่ซ้ำกันซึ่งยังคงชัดเจนและค่อนข้างคงที่
ข้อมูลนี้ดูเหมือนเป็นข้อมูลพื้นฐาน แต่การกำหนดว่าลมหายใจที่ดีต่อสุขภาพนั้นจำเป็นแค่ไหน ก่อนที่แพทย์จะแยกแยะสิ่งที่ไม่ดีต่อสุขภาพออกได้ ไม่มีใครในสนามสงสัยว่าในที่สุดพวกเขาจะประสบความสำเร็จ ในบางกรณีก็มีอยู่แล้ว ตอนนี้ใช้การทดสอบลมหายใจเพื่อตรวจหาการติดเชื้อแบคทีเรียH. pyloriสาเหตุของแผลในกระเพาะอาหาร และเพื่อช่วยวัดโอกาสที่ผู้รับการปลูกถ่ายหัวใจจะปฏิเสธอวัยวะผู้บริจาคภายในปีแรกหลังการปลูกถ่าย ความเข้มข้นของไนตริกออกไซด์ในลมหายใจของบุคคลวัดเพื่อควบคุมโรคหอบหืด
